حوزه هنری استان اصفهان به مناسبت هفتمین روز درگذشت قربانیان حادثه تروریستی مکتب سیدالشهدای کابل در اقدامی متفاوت به بزرگداشت یاد و خاطره این عزیزان پرداخت. به گزارش پایگاه خبری حوزه هنری، مراسم هفتمین روز شهادت دختران دانش‌آموز افغان دشت برچی در ساعت 18 شنبه 25 اردیبهشت‌ماه با حضور جمع کثیری از افغانیان مقیم اصفهان و همشهریان اصفهانی با پخش سرود ملی ایران و سرود ملی افغانستان آغاز شد. مجتبی شاه‌مرادی رئیس حوزه هنری استان اصفهان سخنانش را با این شعر آغاز کرد: و باز هم صدای انفجار/ و باز هم صدای شیون زنان و بچه‌ها / و باز هم برادری که پرکشید/ و خواهری که زیر خاک جان بداد/ و باز هم مادری که در فغان کودکش به سرزنان میان کوچه‌ها دوید/ و باز هم نگاه کودکی که تا ابد به حسرت پدر به در بماند/ و باز جنگ و باز گلوله و تفنگ/دگر بس است/ زمین خسته را بگو که کی تمام می‌شود صدای جنگ/ و آسمان را بگو که کی تمام می‌شود خون چکیدنت/ دگر بس است. وی پس از خواندن این شعر ضمن خوش آمدگویی به خواهران و برادران افغانستانی و ایرانی به برنامه «غم شریکی» گفت: امیدوارم هم‌دردی و سوگ ما را بپذیرید و آرزو می‌کنم فردایی بیاید که هیچ کودکی در هیچ جنگی کشته نشود و هیچ مادری در رثای کودکش زخمه به صورت نزند و هیچ فرزندی حسرت دیدار پدر را نکشد و هیچ سرزمینی به خود جنگ نبیند. رئیس حوزه هنری استان اصفهان افزود: امیدواریم پیوند برادری میان دو ملت هر روز مستحکم‌تر شود و از مرزهای هند تا سوریه این خاک مقدس به خودش هیچ گاه جنگ نبیند. سپس مراسم با شعرخوانی مدیر خانه ادبیات افغانستان در اصفهان غلامعباس حسینی آغاز شد و وی شعری با این مطلع را خواند: ما که خونین و آتش گرفته یا که زخمیِ هر دم نبودیم... روی این نقشه؛ ما کابلی‌ها اینچنین تار و مبهم نبودیم و.... غلامعباس حسینی با اشاره به مقام علم‌آموزی در دین اسلام خاطرنشان کرد: سال‌های زیادی است که نام افغانستان مترادف با جنگ، ناآرامی، خون و کشتار شده و بسیاری از مردم افغانستان، کشورشان را پیش از جنگ ندیده‌اند و یا روزهای خوش این دیار را فراموش کرده‌اند، اما مدتی است که در کنار این مترادف‌ها، کلماتی همچون صلح، پیشرفت، درخشش علمی و... را نیز می‌بینیم؛ واژگانی که نشان‌گر یک تغییر و حرکت رو به‌ جلو است. وی ادامه داد: کسانی که در بطن جنگ به دنیا آمده‌اند، دیگر نمی‌خواهند راه گذشتگانشان را ادامه دهند و در پی رهایی از تاریکی، رفتن به سمت رستگاری و آرامش، همزیستی و بازگرداندن افغانستان به روزگار شکوه خود هستند. حسینی، با بیان اینکه حادثه تروریستی مکتب دختران سیدالشهدای کابل، نخستین حادثه نبوده و آخرین نیز نیست، تصریح کرد: دو سال است که افغانستان در معرض وحشتناک‌ترین حملات انتحاری در مدارس و دانشگاه‌هاست، با این‌ حال کودکان، نوجوانان و جوانان ما دست از شور و شوق و هدف خود برنداشته‌اند. مدیر خانه ادبیات افغانستان افزود: خون ما را در مدرسه‌ها می‌ریزند، غافل از اینکه این خون‌ها جوهر قلم می‌شوند و درد و هدف ما را برای آیندگان و جهانیان به رشته تحقیق درمی‌آورند. وی خاطر نشان کرد: بعد از حدود ۲۰۰ سال جدایی، خون این دانش‌آموزان و دانشجویان، دو ملت ایران و افغانستان را به هم نزدیک کرده و باعث شده که هر دو ملت به جستجوی پیوندهایشان بپردازند، ما می‌دانستیم که دو کشور هم‌زبان، هم‌فرهنگ و هم‌تاریخ هستیم، اما امروز متوجه شدیم که هم‌خون نیز هستیم. وی ادامه داد: چنین هراسی از آگاهی مردم به ویژه زنان جامعه اسلامی است که سبب می‌شود گروه‌های تکفیری و تروریستی به اقدامات خشونت‌آمیز مانند انفجار مقابل مکتب دخترانه سیدالشهدای کابل بپردازند. در ادامه گروه «یگانه آوا» به اجرای موسیقی‌های ملی و میهنی پرداختند، گروه هنری «یگانه آوا» اولین گروه موسیقی پاپ افغانی مقیم اصفهان است که مدیریت این گروه را اکبر اختری بر عهده دارد، اختری که خواننده این گروه نیز هست با اشاره به این واقعه دردناک و اظهار تأسف در خصوص آن با خواندن قطعات «سرزمین من»، «مرزها» ،«خنده‌های تو» ،«دریا»، «وطن» آنها را به دانش‌آموزان شهید مکتب سیدالشهدای کابل تقدیم کرد. مجتبی نبوی رهبر موسیقی گروه «یگانه آوا» نیز قطعه «مرزها» را نشانه اشتراک و اتحاد مردم ایران و افغانستان دانست، صفت نوری سرپرست گیتاریست‌ها، یاسین مصباح گیتاریست و مختار احمد خرسندی نوازنده طبلا از دیگر اعضای دیگر این گروه هستند که در این مراسم با نواختن پنج قطعه از موسیقی‌های افغانی با مضمون مردم مظلوم افغانستان یاد و خاطره شهدای مکتب سیدالشهدا را زنده نگاه داشتند. هرکدام از قطعات یادآور بخش‌هایی از مظلومیت مردم این کشور بود که در ۳ تا ۵ دقیقه در خصوص اتحاد ایران و افغانستان، سختی‌های مردم این کشور و ... نواخته شد. این مراسم کاری از مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری استان اصفهان بود و اجرای این برنامه را نیز حسین خالقی‌پور معاون فرهنگی حوزه هنری استان اصفهان بر عهده داشت. در این برنامه شاعران ایرانی استاد عباس شاه‌زیدی متخلص به «خروش»، سید مجید موسوی، حسین خالقی‌پور، محسن ناصحی و خانم صرامی ضمن ابراز هم‌دردی با ملت بزرگ افغانستان و اعلام محکومیت این جنایت به شعرخوانی در خصوص افغانستان پرداختند. غلامعباس حسینی، محمدمهدی احمدی، باران صادقی، علی یوسفی، کبرا حسینی، مصطفی مستان و مرتضی قنبری، مریم یعقوبی شاعران افغانی بودند که در مراسم سوگواری شهدای مکتب سیدالشهدا به شعرخوانی پرداختند. ملکی مداح اهل بیت نیز در این برنامه با اشاره به شهادت مظلومانه دختران کابل و ارتباط آن با مکتب سیدالشهدا و شهادت حضرت رقیه به مداحی برای شهدای این واقعه تروریستی پرداخت. هشت نفر از شاعران افغانی مقیم اصفهان در سوگ دختران هم‌وطن افغانی خود در حوزه هنری استان اصفهان به شعرخوانی پرداختند. وصیت‌نامه‌ای که مرتضی قنبری شاعر افغانستانی خواند: کاکا مرا خیر است کتاب‌هایم درگرفته‌اند جغرافیه، نقشه‌های وطن، مگر نمیبینی که آتش گرفته‌اند؟ کاکا مرا خیر است ... کاکا! سرم را از روی میزها که خون گرفته‌اند به شفاخانه خاک ببر آنجا که تکه‌های هم‌مکتبی‌ها قلم‌ها را در آغوش گرفته‌اند... شاعره افغانستانی کبری حسینی از آشفتگی‌های وطنش و خطاب به کابل چنین خواند: کابل در سرزمینم عدالت‌ها مرده است شعرهایم غم بار و درد آلوده است زندگی گویی فقط روی تلخ دارد یا که خوبی‌ها ز یادمان رفته است ای وای ازین دوران سخت از روزگار تلخ از بمب، انفجار از رنج و... استاد عباس شاه زیدی با اشاره به همدلی و هم‌دردی و اهمیت هنر و ادب و تاریخ و فرهنگ مشترک میان ایران و افغانستان چنین سرودند: هنوز عشق در این شهر طفل مکتب‌هاست هنوز قصه خوابت هزار و یک شب‌هاست روا مدار بگیرند از تو و این شهر دری‌ترین رطب ناب را که بر لب‌هاست بسوز و دم نزن ای آتش هزاره درد که اولین اثر عاشقی همین تب‌هاست کلیددار حرم تا زبیرها هستند دل زمانه پر از انتقام مصعب‌هاست بپرس از همه قانون‌شناس‌های بزرگ که این فرشته‌کشی در کدام مذهب‌هاست؟ دلت هوایی گل‌های دست‌چین شده است دلم هوایی ترجیع‌بند یا رب‌هاست غزل تمام شد و چشم من سیاهی... آه به روی کفش تو خون است یا مرکب‌هاست؟ غزل تمام نشد چشم‌ها سیاهی رفت پیاده آمده بودی پیاده خواهی رفت افغانستان کشوری است با پیشینه فرهنگی و تاریخی چندین هزار ساله، کشوری با تمدنی قدیمی که همواره مورد هجوم مهاجمان و دشمنان قرارگرفته و چهل سال است که درگیر جنگی نابرابر نظاره‌گر ریشه‌کن شدن فرهنگش است. غلام عباس حسینی مدیر خانه ادبیات افغانستان در اصفهان، چنین زیبا در مدح افغانستان گفت: ما که خونین و آتش گرفته یا که زخمیِ هر دم نبودیم... روی این نقشه؛ ما کابلی‌ها اینچنین تار و مبهم نبودیم گر چه امروز غرق غم اما ریشه در عمق تاریخ داریم روزگاری به دور از سیاهی خرمی بود هر برگِ تقویم اینک اما سراپا هراسیم هم‌قدم با مرگ قد کشیدیم درد دیدیم و مانند یک کوه بی‌شاخ و بی‌برگ قد کشیدیم و... این بخشی از اشعار شاعران افغانستانی و ایرانی بود که در مراسم هفتمین روز شهادت دختران دشت برچی کابل خوانده شد. نکته قابل توجه این مراسم حضور افغانیان مقیم اصفهان و همشهریان اصفهانی بود که در زیر رگبار باران این در این مراسم شرکت کردند. گفتنی است، حوزه هنری استان اصفهان با برافراشتن پرچم‌های ایران و افغانستان و همچنین با برپایی یادمان دختران دانش‌آموز مکتب سیدالشهدای دشت برچی با عنوان «غم شریکی» از نخستین روز رخداد این حادثه ناگوار در گذر سعدی اصفهان اقدام به ابراز هم‌دردی با ملت مظلوم افغانستان کرد. روشن کردن شمع و نثار شاخه‌های گل به این یادمان از طرف دختران دانش‌آموز اصفهان و از سوی مهاجران افغان در طول هفته‌ای که از این واقعه گذشت موجب توجه رسانه‌ها و همچنین ابراز هم‌دردی مردم اصفهان با مردم مظلوم افغانستان شده است. انتهای پیام/